IJzer is een voedingsstof die veel belangrijke rollen in je lichaam speelt. Lage ijzergehaltes komen vaak voor en ze kunnen onaa...IJzer is een voedingsstof die veel belangrijke rollen in je lichaam speelt. Lage ijzergehaltes komen vaak voor en ze kunnen onaangename symptomen veroorzaken zoals vermoeidheid, slechte concentratie en een verminderde weerstand tegen ziekte.
IJzer is een essentieel voedingsmineraal, het lichaam kan zijn eigen mineraal niet produceren, daarom moeten we ijzer binnenkrijgen via voedsel, dranken en in sommige gevallen supplementen. IJzer speelt een cruciale rol bij de prestaties en, nog belangrijker, bij het ondersteunen van de algemene gezondheid. IJzer speelt bijvoorbeeld een rol bij fysieke groei, neurologische ontwikkeling, celfunctie en de aanmaak van bepaalde hormonen.
De grootste uitdaging voor ijzer is niet de absolute opname, maar eerder de hoeveelheid die beschikbaar is voor opname. Dierlijk voedsel heeft over het algemeen ~ 40% (10-30%) absorptie, terwijl plantaardig voedsel ~ 5% (2-10%) is (Bron: NCBI). Deze waarden zullen uiteraard variëren afhankelijk van de voedselbron en de studie in kwestie, aangezien een algemeen heuristisch dierlijk ijzer 8-10 keer beter zal worden opgenomen.
Hoe consumeer ik meer ijzer?
Belangrijk is dat, hoewel plantaardige bronnen van ijzer een slechte absorptie hebben, hieronder enkele strategieën / tips staan die u kunt implementeren om het te verbeteren (Bron: NCBI):
Vermijd calciumsupplementen bij ijzerrijke maaltijden
Vermijd / beperk koffie en thee tijdens, 1 uur voor en na de maaltijd.
Gebruik van een gietijzeren pan om te koken
Eet bij dezelfde maaltijd voedsel dat rijk is aan vitamine C (paprika's, aardbeien, tomaten, citrusvruchten, groene bladgroenten, broccoli en aardappelen)
Gezamenlijk kan het gebruik van deze strategieën de ijzerabsorptie en het behoud van de ijzerstatus helpen. Er zijn echter veel gevallen, vooral bij vrouwen, waarbij niet alleen met voedsel kan worden voldaan aan de ijzerbehoefte (bron: NCBI). Dit is waar suppletie kan helpen bij het aanvullen van een suboptimale ijzerinname via de voeding om ervoor te zorgen dat aan de lichamelijke behoeften wordt voldaan.
Wie heeft een ijzersupplement nodig?
Negatieve ijzerbalans kan om verschillende redenen optreden, inclusief maar niet beperkt tot: onvoldoende ijzerinname via de voeding, menstruatie, veganistische / vegetarische diëten verhoogde ijzerverliezen door rennen, zweten, gastro-intestinale bloeding en door inspanning geïnduceerde acute ontsteking (bron: NCBI).
Wat gebeurt er als je niet genoeg ijzer binnenkrijgt?
Een tekort kan zich manifesteren als milde of extreme vermoeidheid, verhoogde infecties of dagen van ziekte, en bloedarmoede door ijzertekort treedt op. Op de korte termijn is onvoldoende ijzer consumeren geen probleem, we hebben voorraden in de lever, milt, spieren en botten. merg. Bloedarmoede door ijzertekort treedt op wanneer rode bloedcellen kleiner worden en minder hemoglobine bevatten, wat leidt tot een verminderd zuurstoftransport van de longen naar de rest van het lichaam. Symptomen kunnen zich manifesteren als zwakte, prikkelbaarheid, vermoeidheid, vermoeidheid, gebrek aan energie, problemen met concentratie en geheugen (Bron: NCBI).
Belangrijkste gezondheidsaspecten van ijzer
Het consumeren van een plantaardig dieet kan het moeilijker maken om aan de ijzerbehoefte te voldoen, hoewel er in onderzoek veel voordelen zijn aangetoond bij het consumeren van een plantaardig dieet, maar het consumeren en absorberen van voldoende ijzer kan soms een hele opgave zijn. Suppletie met een lage dosis kan helpen, vooral vrouwen die meer dan 100% meer eisen hebben dan mannen. De aanbevolen inname in Europa is 8 mg voor mannen en 18 mg voor vrouwen.
Transporteert zuurstof in het lichaam
Bevordert de immuunfunctie
Betrokken bij energieproductie
Energieproductie
IJzer is een belangrijke micronutriënt in de energieproductiepaden en is een bestanddeel van hemoglobine en myoglobine, die zuurstof van de longen naar het bloed en de spieren transporteren. Zuurstof is nodig voor sommige van de energieproductiesystemen om ATP, de energetische valuta van het lichaam, te genereren.